28 februari 2015
Josette Dijkhuizen
Ondernemersadviseur | wetenschapper | auteur |
spreker
Initiatiefnemer Krachtbedrijf
In
tegenstelling tot de Dar-ul-Aman die ik bezocht in Lahore vorig jaar is Panah Shelter
Home een private instelling en dat was overduidelijk te zien. In tegenstelling
tot de Dar-ul-Aman kwamen hier de spiralen niet door de banken en stoelen,
waren de slaapzalen keurig op orde en waren er zelfs een paar computers
geïnstalleerd voor de inwoonsters. Door een groot aantal sponsoren en donateurs
te betrekken bij het opvanghuis is het mogelijk om al deze zaken te bekostigen.
In
2014 vingen ze in totaal 309 vrouwen op die door huiselijk geweld (ruim 60%), uitoefening
van het recht om zelf een partner uit te zoeken (22%), onveiligheid (12%) of
verkrachting (3%) zijn gevlucht. Op het moment dat ik daar was, zaten er 32
vrouwen en 6 kinderen in de opvang. Er is geen andere vrouwenopvang in Karachi,
de grootste stad van Pakistan. Met een bevolking van naar schatting 22 miljoen
zou je in eerste instantie kunnen denken dat het probleem van geweld tegen
vrouwen zeer gering is. Zeker in vergelijking met Nederland met 2.400 plekken
voor vrouwenopvang op een populatie kleiner dan de stad Karachi…! Zoals ik in
mijn eerdere column 'if he does not beat you, he does not love you' al aangaf,
gaat het bij geweld tegen vrouwen om een zeer complex probleem. De sociaal
maatschappelijke context geeft aan dat je bij je man behoort te blijven, het
huwelijk is niet voor niets gearrangeerd. Bovendien is naar schatting 70
procent van de Pakistaanse vrouwen analfabeet, dus ze hebben geen enkele kennis
over hun rechten. Het aantal vrouwen dat in een geweldsituatie zit en daar niet
uit (kan) komen, is dus een veelheid van de geregistreerde 309 vrouwen.
Vrouwen
die in Panah Shelter Home worden opgevangen, verblijven gemiddeld 3 tot 4
maanden. De eerste periode is bedoeld om tot rust te komen. Daarna worden de
inwoonsters gestimuleerd om taallessen Urdu te volgen, computertraining te doen
of handwerklessen te ontvangen. Aangezien de vrouwen maar kortdurend in het
opvanghuis verblijven, proberen de medewerkers zo snel mogelijk in te spelen op
de talenten van de vrouwen.
Ze
slapen op slaapzalen en koken hun eigen eten. Voor voedsel wordt gezorgd, maar
ook voor medische zorg en juridische bijstand. Met de huidige wetgeving is het
mogelijk om via de rechter de voogdij te krijgen over de kinderen. Dit is
gelukkig niet alleen een mooie wetgeving op papier, maar het wordt ook
nageleefd door de rechters in Karachi in redelijk kortlopende (3 tot 4 maanden)
rechtszaken. Na de periode in de opvang gaan de vrouwen met hun kinderen naar
een nieuw onderkomen. Een ondernemersprogramma als Krachtbedrijf (begeleiding van vrouwen uit de opvang naar
ondernemerschap) zou passen bij hun activiteiten, of in de vorm van zelfstandig,
individueel, ondernemerschap of via de vorming van coöperaties. Daarvoor gaan
we met elkaar de volgende stappen zetten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten